مروری بر داستان وکب آیلتس

مروری بر داستان وکب آیلتس

1. خواندن لیست بلند بالای کلمات به کارتان نخواهد آمد

 امتحان آیلتس تست حافظه نیست. این کار شبیه این است که برای دوره‌ی آمادگی مسابقه‌ی رانندگی آرشیوی از مسابقات ماشین سواری را جمع کنید و هر روز به جای تمرین رانندگی به تماشای مسابقات بنشینید. برای هر لغت تازه باید کاربرد آن را هم یاد بگیرید. به خاطر همین باید در متن ببینیدش یا در مکالمه‌ای واقعی بشنویدش. بعد از این باید سعی کنید به کارش بگیرید تا مسیرش را به سمت مرحله ی فعال دانش لغت کامل کند.

2. گسترش دانش لغت فرایندی زمان بر است

 از این منظر به قضیه نگاه کنید: نوزادی که به دنیا می آید ناخود آگاه در معرض انواع سطوح زبان با موقعیت مختلف قرار می‌گیرد. حرف زدن پدر و مادرش، تلویزیون، گفت و گوهای مختلف. این نوزاد بعد از دو سال که فقط شنیده کم کم شروع می‌کند به تقلید کودکانه از چیزی که شنیده. بعد کم کم درکی از زمان و ضمایر و افعال و جمله ها پیدا می‌کند. حالا فرق ما که زبانی را به عنوان زبان دوم یاد می‌گیریم این است که این روند آموزشی را باید به صورت خود آگاه پی بگیریم. درست است که این دو روند تفاوت‌های بسیاری با هم دارند اما مسیری که کلمات در ذهن طی می کنند مشابهند. پس این که در زمان کم برای دایره لغاتتان اتفاقات شگرفی بیافتد ارزش امتحان کردن ندارد.

3. لغات نمره‌ی ۷ به بالا چیزی نیست که احتمالا خیال می‌کنید

لغاتی که برای نمره‌ی ۷ و بالاتر به کار می رود فقط لغات سطح پیشرفته‌ی زبان است به همین سادگی. (کلی در این باره در متن صحبت کردیم.)

4. چیزی به نام لغت جادویی برای نمره آوردن وجود ندارد

هیچ نکته‌ای یك مرتبه روی عملکرد شما اثری ندارد. پس هدف خود را این نگذارید که اگزمینر را تحت تاثیر قرار دهید. هدف را تاثیر گذاشتن روی عملکرد خود قرار دهید.

5. نسخه‌ی آیلتس هر کس با دیگری فرق دارد

به جز کلیاتی که در مورد خود آزمون در مورد همه صادق است، ریزه کاری های مسیر، برنامه ریزی، رفع اشکال و منابع برای هر کس با فرد دیگری متفاوت است. پس بعد از این که کلیاتی دستگیرتان شد وقت این است که شروع کنید. در مسیر هر چه اطلاعات بیشتری کسب می کنید و با تجربه‌تر می شوید برنامه‌ی مناسب خودتان را بهتر و شفاف تر پیدا کنید.